Posted By Terapak on พ.ค. 26, 2011 | 13 comments

การฝึกหัดมวยไทยไชยา โดยครูแปรง

การฝึกการหัดหมัดมวยในสมัยก่อนจากที่ครูมวยมีเวลาฝึกหัดสอนกันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ 3 เดือน 6 เดือน ทั้งนี้ก็เพราะ 6 เดือนมีสงครามอีกแล้ว เดี๋ยวเมืองนั้นมา เมืองนี้มารบ ไปตีเมืองนั้นเพิ่ม เมืองนี้เฝ้าระวัง จึงมีเวลาไม่มาก จนเสร็จศึกจึงมาเรียนเพิ่มเติมจากครู ฉะนั้นครูมวยสมัยก่อนจึงสำคัญ เพราะครูเปรียบเป็นดังพระอาทิตย์คิดแตกยอดแตกสายแตกลายลูกไม้ให้ศิษย์แต่ละคนแต่ละแบบแตกต่างตามนิสัยใจคอ ตามความสูงความต่ำ ใจสู้ ไม่สู้ เพื่อให้ศิษย์นั้นได้ใช้วิชาตามความถนัดและปกป้องกันภัยตัวเองได้ก่อน แล้วจึงเพิ่มเติมส่วนที่แยกย่อยออกไป

หากจะหมายแยกมวยออกเป็นมวยเกี้ยว มวยหลัก ที่ว่านั้น มวยเกี้ยวสำหรับคนรูปร่างเล็ก มวยหลักสำหรับคนรูปร่างสูงใหญ่ก็หามิได้ นั้นเป็นเพียงเคล็ดวิชาที่ไว้สำหรับสอนเชิงมวย หากถ้าเรียนจริงต้องเป็นทั้งเกี้ยวและหลักทั้งสองทางเพื่อเลือกใช้ได้ตามสถานการณ์ตามสมควรแห่งเหตุที่เกิดขึ้น

การฝึกเดินพลิกเหลี่ยมสามขุมขั้นต้น

มวยหลักสมัยโบราณนั้นจะหมายถึง มวยที่มีความมั่นใจแล้วว่า สามารถรับแข้งรับเตะได้อย่างคล่องแคล้ว ว่องไว หลบหลีกได้ดีมีความมั่นใจจึงเดินเข้าหาคู่ต่อสู้  หากคู่ต่อสู้มีกำลังมาก เข้าแลกไม่ไหวเรามีกำลังน้อยก็ใช้เชิงมวยเดินวนเดินเลี่ยงเป็นมวยเกี้ยว มวยหลบ ฉะนั้นหากนักมวยตัวใหญ่เจอนักมวยตัวเล็กแต่แข็งแกร่งมวยใหญ่ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นมวยเกี้ยว หาช่องทางเข้าทำได้เช่นกัน

ซึ่งเรื่องราวเหล่านี้ครูท่านจะเลือกดูเลือกแก้ให้กับศิษย์ว่า ทางไหนดีทางไหนเหมาะแก่ผู้นั้น ฉะนั้นความสำคัญของการเรียนมวยนอกจากความสามารถของศิษย์ที่ตั้งใจร่ำเรียนแล้ว ครูอาจารย์ที่สอนศิษย์ต้องมีความเก่งรอบด้านเพื่อสร้างให้ศิษย์เก่งได้ ดึงความสามารถแห่งศิษย์ออกมาอย่างถูกต้อง ดีงามตามหลักตามการณ์ที่เหมาะสม ฉะนั้นความสำคัญของการฝึกมวยเบื้องต้นคือ การฝากตัว ฝากครู ยกครู ขึ้นครู นับถือครูบาอาจารย์เป็นเรื่องสำคัญยิ่ง จึงก่อเกิดขนบประเพณีและวิถีแห่งมวยไชยาขึ้น

การฝึกหัดมวยไชยา ปีนป่าย

นอกจากการเฝ้ามองดูศิษย์แล้วครูจะมองเห็นข้อดีข้อเด่นของสรีระรูปร่าง เห็นเหมือนอาวุธที่มีในตัวศิษย์ มีขาช่วงยาวช่วงสั้นเสมือนเป็นหอกเป็นง้าวหรือ ทวน มีแขนประดุจดาบ หรือมือดั่งมีดสั้น ศอกเป็นดั่งโล่ดั่งแข่น อวัยวุธเหล่านี้เองที่ครูจะสั่งสอนเล็งเห็นมอบให้ศิษย์คนใดเก่งด้านหนึ่งด้านนั้น ตามความสามารถสรีระสร้างแต่เดิมมาและเพิ่มเติมหลักวิชาใช้งานอย่างเหมาะสม

ด้วยเหตุแห่งวิชาที่เกิดในสงครามการออกอาวุธของไชยาจึ่งมิใช่เพียง หมัด เท้า เข่า ศอก อย่างที่คนทั่วไปรู้จักมวยไทย

หากแต่ว่ายังคงมี ทุ่ม ทับ จับ หัก  ล่อ หลอก หลบหลีก เหยาะ ย่าง ยัก เยื้อง เหาะ เหิร กอด รัด ฝัด เหวี่ยง ล้มลุก คลุกคลาน ป้อง ปัด ปิด เปิด หากว่าด้วยเรื่องหมัดก็จะมีทั้ง ชก สับ ปัก จิ้ม ทิ่ม แทง ควัก ข่วน

ลูกไม้ปราบทรพี

ทั้งนี้ก็เพื่อนำมาซึ่งการชนะเอาตัวรอดนั้นเอง จึงบอกได้ว่ามวยไชยาเหมือนมีอาวุธครบมือจะเรียกใช้สิ่งใดได้ตามประสงค์ หากแต่ว่าสิ่งเหล่านี้ประกอบขึ้นด้วยหลักวิชาการ วิเคราะห์เป็นขบวนการเป็นขั้นเป็นตอนเป็นระบบใช้ถูกหลักถูกวิธีไม่ได้มั่ว พลิกแพลงตามภูมิรู้ เมื่อใช้จึงมีความแม่นยำเกิดผลได้ทันที จึงเป็นการต่อสู้ที่มากด้วยหลากหลายมิติแห่งการต่อสู้ ทุกรูปแบบแห่งศาสตร์การดำรงชีวิต จึงจะเรียกได้ว่า มวยไชยาจักต้องมีกายและใจไปพร้อมๆ กันหากขาดซึ่งวิชา กายได้ ใจสู้ก็มิอาจจะชนะได้ หากมีวิชา กายดี แต่ใจต่ำก็เป็นเรื่องเป็นราวเดือดร้อน ฉะนั้นการเรียนรู้มวยจึงต้องมาพร้อมทั้งกายและใจ อีกวิชาดียิ่งส่งเสริมกันขึ้นไป ….. ครูแปรง

บทความอนุญาติ ให้นำไปใช้ โดยอ้างอิงที่มานะครับ